پیش بینی اختلالات رفتاری کودکان با آسیب شنوایی بر مبنای روان بنه هیجانی سازش نایافته مادران

زمینه و هدف: آسیب شنوایی از جمله نا­توانی­ هایی است که می­ تواند منجر به کاهش سلامت روانی مادران و در نتیجه اختلالات رفتاری در کودک شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین پیش­ بینی اختلالات رفتاری کودکان با آسیب شنوایی بر مبنای روان­­ بنه­ های هیجانی سازش­ نا­یافته مادران انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی مادران کودکان با آسیب شنوایی شهرستان رشت در سال 1396 بودند که به کلینیک ناشنوایی پژواک شهرستان رشت رجوع کرده بودند. نمونه مورد مطالعه شامل 140 نفر از این مادران بود که با روش نمونه ­گیری هدفمند انتخاب و به پرسشنامه ­های اختلالات رفتاری (آیبرگ، 1978) و روان­ بنه­ های سازش­ نایافته (یانگ، 1998) پاسخ دادند. داده­ ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند­گانه همزمان تحلیل شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد بین روان ­بنه­ های سازش ­نا­­یافته مادر و اختلالات رفتاری کودکان با آسیب شنوایی رابطه مثبت و معنی­داری وجود دارد (0/01>P). همچنین روان­ بنه­ های خودگردانی، گوش­ به ­زنگی، و محدودیت مختل در مادران توانستند اختلال رفتاری کودک را پیش ­بینی کنند. در این میان روان­ بنه­ گوش­ به­ زنگی (01/0>P ،76/2t=   ،253/0=B) بیش از روان­ بنه­ های دیگر عامل پیش ­بینی­ کننده معنادار اختلال ­رفتاری است. نتیجه­ گیری: اصلاح روان­ بنه­ های هیجانی مادران و در نتیجه ارتباط مؤثر با کودک با آسیب شنوایی می ­تواند موجبات کاهش اختلالات رفتاری و در نتیجه بهبود سلامت روانی آنها را فراهم آورد.